Ik ben vergroeid met Boskat

Een goeie ploegbaas zijn, dat leer je niet op schoolbanken. Dat word je, gaandeweg. Eerst door te ervaren welk verschil een top ploegbaas voor jou kan betekenen. En dan door het zelf te gaan doen voor anderen. ‘Je moet met je mensen gewoon omgaan zoals je zelf wil behandeld worden’, zegt Shari Corremans, ploegbaas van een groenploeg bij Boskat. Terwijl ik dat hoor, denk ik aan wat iemand ooit ‘pay it forward noemde’: wat je krijgt van iemand, kan je doorgeven aan andere mensen die op je pad terecht komen. Ik zie het Shari doen, en dat raakt me wel.

Ik tref Shari in Herentals. Haar ploeg neemt een private tuin onder handen. Ze snoeien de haag, maaien het gras en gaan onkruid te lijf. Met twijfel in haar blik komt ze bij me zitten. Niet te lang, want het werk wacht, en praten is niet zo haar ding, zegt ze. En toch. Enkele minuten later zit ik met grote ogen naar haar te kijken. Want wat ik hoor is pure, doorleefde wijsheid.

“Als de mensen in mijn ploeg blij zijn, en het werk is goed gedaan, dan geeft mij dat de goesting om te blijven doen wat ik doe.”

Hoe doe je dat goed, ploegbaas zijn, vraag ik haar. Het is een kwestie van aanvoelen, antwoordt ze. Ze haalt haar schouders op, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Aanvoelen wat juist is: zo ga je toch met mensen om? ‘Als de mensen in mijn ploeg blij zijn, en het werk is goed gedaan, dan geeft mij dat de goesting om te blijven doen wat ik doe.’

Kansen geven, luisteren en duidelijk zijn

Shari geeft haar mensen kansen om nieuwe dingen uit te proberen en te leren. Ze houdt rekening met wat kan en wat niet. ‘Als een collega last heeft van zijn heup bijvoorbeeld, dan ga ik niet verwachten dat hij constant moet bukken. En iemand die wat ouder is, hoeft van mij niet meer op een stelling te staan.’ Als iedereen doet wat die kan, haalt de ploeg samen het resultaat waar iedereen trots op kan zijn.

Als ploegbaas moet je ook tegen een stootje kunnen, denk ik. Hoe doet ze dat wanneer haar teamleden commentaar of kritiek uiten? ‘In commentaar hoor ik ideeën’, zegt Shari. ‘En als die beter zijn dan wat ik dacht, dan doen we het toch gewoon anders.’ Omgekeerd werkt het net zo. Als Shari een opmerking geeft, speelt ze die niet op de man. Commentaar heeft gewoon de bedoeling bij te leren en het samen beter te doen. ‘De manier waarop ik zeg wat ik te zeggen heb, hangt af van de mens die ik voor me heb’, zegt ze. ‘En aan sommigen moet ik gewoon laten zien dat ik de baas ben. Zeker ik, omdat ik een vrouw ben’, lacht ze.

Vergroeid met Boskat

Ze had nog nooit een hark van dichtbij gezien toen ze in 2011 bij Boskat aan de slag ging. Laat staan een lawaaierige bosmaaier of robuuste motorzaag. Intussen heeft Shari groene vingers, en zegt -om in de termen van het groenwerk te blijven, dat ze vergroeid is met Boskat. Ze kan zich niet inbeelden ergens anders te werken. Boskat is thuis geworden. En daar heeft haar vroegere ploegbaas een rol van betekenis in gespeeld.

“Ik heb het vroeger best moeilijk gehad. Dat de mensen op de bureau en mijn ploegbaas daar rekening mee hielden, heeft het verschil gemaakt.”

Ze heeft het best moeilijk gehad vroeger, vertrouwt ze me toe. ‘Dat de mensen op de bureau en mijn ploegbaas daar rekening mee hielden, heeft het verschil gemaakt.’ Ze kreeg de kans om met iemand te praten over haar problemen. Ze kreeg een time-out toen ze het hard nodig had. ‘De ploegbaas vertrouwde me zelfs de camionette toe voor mijn verhuis, en is mee komen helpen. En als we aan het werk waren en hij zag dat ik het moeilijk had, liet hij mij werk doen dat ik op m’n eentje kon beredderen. Zodat ik een beetje alleen kon zijn met mijn gedachten. Dat heeft veel verschil gemaakt voor mij.’

Veel om trots op te zijn

Wat ze van haar ploegbaas leerde, kan ze nu doorgeven in haar eigen ploeg. Acht jaar boskat, dat is inmiddels ook heel vertrouwd. Dat is belangrijk voor Shari, die zich slecht op haar gemak voelt in een omgeving met onbekende mensen. ‘Ik ben blij met wat ik bereikt heb’, zegt ze. In haar werk, maar zeker ook in haar privé leven. ‘Ik woon alleen. Ik ben ploegbaas. Ik heb geen schulden meer en betaal alle kosten zelf. En ik heb een dochter. Vijf jaar oud is ze.’ Shari recht haar rug. Ze kijkt me in de ogen. Ze glimlacht. Dit is wat trots met een mens doet.

Vertel het verder



In gesprek met

Shari Corremans (34) is moeder van een dochtertje van vijf jaar en woont in Olen. In 2011 ging ze bij Boskat aan de slag in het statuut van artikel 60 van de OCMW wet, om zichzelf in orde te stellen met de werkloosheid. Vanaf 2013 kreeg ze een vast contract, en nu is Shari ploegbaas. Haar ploeg doet algemene onderhoudswerken van aanplantingen op privaat en publiek domein. In de winter – wanneer het groen minder uitbundig heerst – werkt haar ploeg onder meer aan aanplantingen terreinen en bossen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 5 maart 2020.


Het verhalenproject

groep talent beeldmerk

Groep Talent bundelt het talent van 5 bedrijven uit de sociale economie in de Kempen. Samen met ‘Nieuwmakers’ nodigt Groep Talent mensen uit om te praten over ervaringen, gebeurtenissen, ideeën, waarbij ‘waardigheid’ het centrale thema is.
Het verhaal van Shari werd neergepend door Griet Bouwen.