Als we op onze werkplek arriveren om ons werk te doen, hangen we ons mens zijn niet aan de kapstok. Mensen aan het werk blijven mensen. En – ook al lijken we dat te vergeten in onze super individualistische eeuw – mensen worden mens in relatie met elkaar en hun leefwereld. Bij Groep Talent hoeven medewerkers hun mens-zijn niet achter te laten aan de ingang. Zorgen en verdriet over familieleden of gezondheid, twijfels en angsten over staande blijven in een complexe samenleving: die houden immers niet op als we thuis de deur achter ons dichttrekken. Ruimte durven maken voor de moeilijke dingen maakt deel uit van een waarderende bedrijfscultuur. We spreken erover met Anneke Bauweraerts, Strijkcoach bij ‘t Gerief (sinds juli 2022 heet het bedrijf ‘Contenti’).
Anneke is alleenstaande moeder van drie opgroeiende kinderen. Soms is het een uitdaging, om op je eentje een gezin van speciallekes te runnen. Af en toe loopt er al eens een wiel af. En dat kan zomaar gebeuren op een ogenblik dat je op je werk bent, druk bezig met doen wat je te doen hebt. Op een dag was het voor Anneke zo’n dag. ‘Ik zat aan mijn computer te werken, toen een erg verontrustend telefoontje binnenkwam’, vertelt ze. Voor Anneke stopte de wereld een paar ogenblikken met draaien. De collega’s pakten even haar werk over. Anderen maakten tijd om te luisteren en hielpen nadenken. Anneke kreeg ruimte om een paar noodzakelijke telefoontjes te doen. ‘Toen heb ik ervaren dat het niet alleen het werk is dat telt bij ’t Gerief. Dat het oké is om even je werk opzij te leggen wanneer de moeilijke en dringende dingen van het leven tot voorbij de drempel van de werkplek binnendringen.’
Wat je krijgt, geef je door…
Bij haar team van strijksters is dat niet anders. Afgelopen zomer overleed de schoonvader van een van de strijksters. Haar verlofdagen waren op, en toch: door verdriet overmand blijven werken was amper een optie. Ze moest bij haar familie zijn. ‘Eén dag afwezigheid werd uiteindelijk twee weken’, zegt Anneke. ‘Zo willen we dat doen. We willen dat onze dames ruimte ervaren waarin ze de balans kunnen vinden tussen wat op het werk nodig is en wat thuis aan de orde is.’
“Een directeur wiens deur openstaat: daar begint een menselijke bedrijfscultuur.”
Annekes persoonlijke ervaring – toen haar eigen gezin in een plotse crisissituatie belandde – sterkt haar in die aanpak. ‘Wat ik heb ervaren, kan ik ook doorgeven. De deur van het bureau van onze directeur staat altijd open. Neem dat gerust letterlijk. Dat lijkt een klein gebaar, maar aan die deur begint een cascade van menswaardige gebaren die wij net daardoor op de werkvloer kunnen doortrekken. Als hij ruimte maakt, is dat een signaal dat we dat zelf voor onze mensen ook kunnen waarmaken.’
… En ook: wat je krijgt, geeft je terug.
Het wemelt van gelijkaardige verhalen in de strijkateliers van ’t Gerief. Waar mensen werken, komen zorgen mee binnen. Anneke vertelt over een medewerkster met een psychische kwetsbaarheid. Dat vraagt ruimte en voortdurend zoeken naar balans. Net als voor een strijkster die leeft met mucoviscidose en elk jaar op kuur moet. Of alleenstaande moeders, die naast hun werk een gezin op hun eentje rechthouden. Ook voor hen: ruimte om alle ballen in de lucht te houden.
En neen, dat is geen eenzijdig geven van werkgeverskant. Je geeft ruimte. Je krijgt een bijzonder cadeau terug. Het geschenk van collegialiteit. Want iedereen die mag ervaren dat anderen inspringen als het nodig is, doet precies hetzelfde als het voor een ander nodig is. Dat maakt het werk prima te organiseren, zonder als leidinggevende voortdurend met regels en afspraken te moeten zwaaien.
“Er wordt amper geprofiteerd van die openheid. En als dat toch dreigt te gebeuren, stap ik met evenveel gemak weer even in de rol van baas.”
Anneke: ‘Of daarvan geprofiteerd wordt? Amper, moet ik zeggen. En als dat toch dreigt binnen te sluipen, dan stap ik zonder problemen weer even in mijn baas-rol en herinner ik mensen aan de afspraken. Zodat de boel vlotjes en eerlijk blijft verlopen.’ De sfeer in de ploeg spreekt voor zich. De resultaten zijn wat ze moeten zijn. De strijk wordt gedaan. Het contact met de klanten zit snor. Omdat in de strijkateliers mensen werken, met mensen en voor mensen.
